Leven met aandacht: hoe verlies me leerde wat écht belangrijk is

Wanneer verlies je stilzet

Soms verandert één moment alles. Voor mij was dat het moment waarop ik mijn vriendin verloor. Al 40 jaar deelden we het leven - lachen, huilen en alles ertussenin. Voordat háár licht donker werd, was zij degene die altijd overal lichtpuntjes in zag. Zij sloeg ons om de oren met mindfulness weetjes en was altijd dankbaar voor kleine dingen.

En hoewel ik in de maanden daarvoor ook al verlangde naar een ander pad, deed haar dood me nog meer beseffen dat het leven niet draait om wat we bezitten of bereiken — maar om hoe we leven, met wie, en met hoeveel aandacht.

Haar inspiratie leeft voort

Mijn vriendin had een gave: ze zag schoonheid in de kleinste dingen. Een kaarsje aansteken op een regenachtige dag. Een wandeling maken door haar geliefde park. Een gesprek voeren met volle aandacht. Steeds weer in het hier en nu leven en de schoonheid zien in simpele dingen.

Nu ze er niet meer is, besef ik des te meer hoe bijzonder haar gave was. Hoe bijzonder zij was. En ook hoe onvoorwaardelijk haar vriendschap was. Hoe ze altijd op de eerste rij zat en mij aanmoedigde in alles wat ik deed. Of het nu een moestuin aanleggen was of zelf amandelpasta maken, zij zei áltijd hoe bijzonder dat was en prees deze - in mijn ogen - weinig betekenisvolle dingen.

En door haar liefde voor het leven, wil ik mij laten inspireren om elke dag opnieuw weer bewuster te zijn en meer in het moment te leven. Dat hoeft niet groots te zijn, het zijn de kleine dingen die het doen. Slow living is voor mij een manier geworden om te rouwen, helen en groeien. Om betekenis te geven aan verlies. Want rijkdom zit niet geld of spullen, geluk zit niet in het perfecte plaatje maar in momenten die je met aandacht beleeft.

Met deze website wil ik andere gezinnen inspireren om geluk te vinden in die kleine dingen. Om stil te staan bij het gewone — want juist daarin schuilt het bijzondere.